Gerhard Vollmer, Auf der Suche nach der Ordnung

Vollmer is natuurkundige en filosoof. Die Ordnung zoekt hij dan ook in de natuur, maar ook in de filosofie. Hij is naturalist, d.w.z. dat hij geen mogelijkheid tot transcendentie kan of wil aannemen. Hij schrijft haast populair-wetenschappelijk, is weliswaar grondig, maar ook helder. Hij gaat uitvoerig in op de vraag of er ordening in de chaos mogelijk is. In hoofdstuk 2 kadert hij het begrip naturalisme in. Hoofdstuk 3 is heel aardig, het begint met de drie affronten voor de mensheid (Copernicus, Darwin en Freud, maar komt dan met zes nieuwe affronten. Dat is eigenlijk een bewijs voor het feit dat de wetenschap zo snel in korte tijd is gevorderd. Hoofdstuk 4 is een bespreking van het holisme, dat hij scherp afwijst. Hoofdstuk 5 is misschien nog het moeilijkste hoofdstuk en bespreekt de grenzen van de ervaring, om uiteindelijk bij het antropische principe uit te komen. Hoofdstuk 6 is zeer interessant, gaat over algorithmen, geheugen, computer, in hoeverre zij wel kunnen wat de mens niet kan en andersom, bespreekt de Turingmachine en de these van Church. Zeer interessant èn bevattelijk. In hoofdstuk 7 beschrijft hij de grondslagen van zijn atheïsme en bespreekt hiervoor o.a. de godsbewijzen en zijn argumenten om die af te wijzen. Mijn vriend Geurt gaf in Atomium aan bij zijn bespreking van dit boek, dat Vollmer bedoelt: er zijn die en die feiten en dus ben ik atheïst, maar dat hij eigenlijk beschrijft: ik ben atheïst en dus….